Marzysz o przeprowadzce w góry? Zmień marzenia, zanim się spełnią!

Oglądasz piękne zdjęcia zaśnieżonych domków w górskich miasteczkach i marzy Ci się przeprowadzka w góry? Lepiej zmień marzenia. Ja nie zmieniłam i co gorsza, zrealizowałam je.

Zostawiłam mój wypasiony apartamencik w centrum Warszawy na pastwę najemców i przeprowadziłam się do Kościeliska. Był środek lata, ciepło, pięknie i bezproblemowo.

Przychodzi zima. W końcu przyjdzie, w lutym, czy w marcu, wcześniej czy później zacznie sypać piękny, biały puszek.

Pieprzony śnieg! Zasypie ci auto, akurat wtedy, gdy zamierzałeś załatwić coś ważnego w mieście. Przeprowadziłeś się przecież bez parkingu podziemnego, który nadal przynależy do twojego apartamentu w stolicy. Zasypie działkę i nie ruszysz się nigdzie, póki dwóch godzin nie spędzisz, machając wielką łopatą, co i tak jest bez sensu, bo za parę godzin znowu będzie pół metra białego cholerstwa. Nawet jeśli wreszcie chwilowo odśnieżysz auto i podwórko,  to i tak nie wyjedziesz. Albo siadł akumulator, albo zimowe oponki twojego miejskiego autka nie dają rady na dojazdowej dróżce, na którą służby drogowe nie dotarły. I nigdy nie dotrą, bo to droga prywatna. Nici z twoich planów.

Siedzisz w domu i podziwiasz piękne widoki. Jest cudownie za oknem! Ale tobie jest zimno. Skończyło się drewno do kominka. Próbujesz coś zamówić, ale nikt nie chce brnąć przez zaspy śnieżne. Gdy wreszcie jakiś szaleniec dojedzie, okazuje się, że drewno jest mokre. Kolejna ściema. Górale lubią naciągać. Zamówiłeś suche drewno, a oni myślą, że wcisną ci 3,5 tony mokrego gówna. Każesz gościowi spadać z tym towarem, ale on nie może wyjechać, utknął przy wyjeździe na twojej prywatnej dróżce. Zastanawiasz się, czy zamawiać drewno u innego naciągacza, czy lecieć do sklepu po siatkę drewienek za 100 zł, która starczy ci na dobę. Wreszcie przyjechała furgonetka ze zbawiennym opałem. Jesteś szczęśliwy! Teraz czeka cię noszenie i układanie pod domem 3,5 tony drewna, a potem wnoszenie tego na górę. Takiego wycisku nie miałeś nawet na obozie przygotowującym do runmageddonu!

Zgłodniałeś? Masz pecha. Skończyły ci się zapasy twojej ulubionej kaszy jaglanej i płatków owsianych. Nie pojedziesz po większe zakupy, przecież cię zasypało. Bierzesz wielki plecak i drałujesz kilometr w dół do sklepiku z cenami jak z kosmosu. Nie zapominaj, że mieszkasz w zimowej stolicy Polski, gdzie ceny są wyższe niż w stolicy. Gdy już wykupisz pół sklepu, by zabezpieczyć się na przyszłość, musisz jeszcze wtachać te 15 kg zapasów pod górę po oblodzonej drodze. Masz już dość, czy jeszcze chcesz pobiegać po białych śnieżkach? Proszę bardzo. O bieganiu chodnikami zapomnij, pług zostawił na nich hałdy szaro-burego badziewia. Zostają ci ulice pełne błota i ciapy śnieżnej, w którą zamienił się piękny, biały puszek, a co chwila przejeżdża jakiś warszawiak wypasioną kolubryną 4×4 i bryzga ci tym błotem w twarz.

Właśnie, turyści! Kochasz ich najbardziej, kiedyś sam nim przecież byłeś. Najwięcej jest ich w święta, Nowy Rok i w okresie ferii.  Zawsze mnie zastanawiało, czemu ci miłośnicy gór chcą przeżyć noc z 31 na 1 akurat na Krupówkach albo tak bardzo pragną nawdychać się smogu. Zlatują się tu jak pszczoły do miodu dokładnie wtedy, kiedy masz najwięcej czasu i chcesz odpocząć. Nie, nie poszli w góry, okupują ulice, stragany i knajpy. Zakopane zakorkowane i nie ma gdzie zaparkować. Dobrze, że nie możesz wyjechać z domu, wycieczka do miasta doprowadziłaby cię do szewskiej pasji. Co chwilę wypadek, albo jakiś mieściuch utknął na drodze i rzuca mięsem dookoła, bo przyjechał na letnich oponach i nie widzi w tym nic dziwnego. U niego w mieście nie ma przecież śniegu.

Odwiedzają cię znajomi i chcecie iść do knajpy. Omijaj Krupówki szerokim łukiem, zgubicie się w tłumie, albo napadnie na was wielki pluszowy niedźwiedź i nie puści, póki nie zrobicie z nim kilku fotek. Do żadnej knajpy i tak nie uda się wbić bez wcześniejszej rezerwacji. Zostaje wam Good Food w Kościelisku, gdzie ze ścian straszą wielkie zdjęcia Nowego Jorku i Londynu. Po dwóch godzinach dostaniecie coś, co tylko wygląda jak pizza. Na regionalne dania nie ma co liczyć, ale w zamian macie widok na Giewont. Twoi znajomi zawsze przecież marzyli o konsumowaniu wyrobu pizzo-podobnego z widokiem na wielką skałę z krzyżem.

Zachorowałeś. Nie wiesz, że zima to najgorszy moment na chorowanie? Musisz jechać do Krakowa. Każdy lokals ci powie, że w Zakopanem nie ma ani jednego dobrego lekarza. Tylko nie jedź w okresie ferii, prędzej trafisz do szpitala niż swojego lekarza. Bezpieczniej jest wejść na Rysy w trójkowe zagrożenie niż poruszać się zimą po zakopiance.

Ale przecież te wszystkie błahostki nic nie znaczą, najważniejsze, że pod nosem masz góry! Piękne zaśnieżone Tatry, które zimą możesz oglądać tylko z okna. Olewasz zagrożenie lawinowe i mimo to chcesz sobie pohasać po górkach? Po pierwszej wycieczce, na której zrobisz swój najdłuższy kilometr w życiu, brnąc w śniegu po pas, i tak odechce ci się biegania po Tatrach. Co z tego, przecież chciałeś być jak Kilian! Zaopatrz się w narty ski-tourowe, zestaw lawinowy, raki i czekan, a bieganie odłóż na wiosnę. Wiosna w Tatrach przychodzi w maju, masz więc sporo czasu na naukę jazdy na nartach. A jeśli wkurza cie to ciągłe odklejanie-przyklejanie fok, możesz postać w 3-godzinnej kolejce do kolejki do kolejki na Kasprowy. Łapie cie jeszcze większy wkurw? Pobiegaj po ulicach! Tylko uważaj, żeby wypasiony suw bardzo ważnego warszawiaka nie zabryzgał cię błotem.

Albo zmień marzenia, zanim się spełnią!

To moja druga zima w Kościelisku i zdania nie zmieniłam. Ciężko się biega, ciężko się żyje. Marzeń też nie zmieniłam. Nie wracam do mojego ciepłego apartamenciku w Warszawie. Za bardzo kocham te góry i jeszcze nie postawiłam kropki nad i!